بررسی رابطه سطح سرمی گزانتین اکسیداز با فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب

سابقه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین تاکی آریتمی در بیماران قلبی است که با عوارض قابل ملاحظه ای از قبیل سکته مغزی همراه است. در مطالعات اخیر، رابطه میان واکنشگرهای اکسیژندار (ros) و منابع آنزیمی آن همچون گزانتین اکسیداز با فیبریلاسیون دهلیزی مورد توجه بوده است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی آنزیم گزانتین اکسیداز در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت و گروه شاهد آنان انجام گرفت. مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد- شاهدی، 26 بیمار مبتلا به lone af که از بین مراجعین به درمانگاه قلب بیمارستان طالقانی انتخاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 27 فرد سالم که از لحاظ سن و جنس با گروه بیمار مشابه بودند، به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. میزان گزانتین اکسیداز در سطح سرمی دو گروه با استفاده از کیت xanthine oxidase assay kitاندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمونهای مربع کای و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس همسان بودند. میزان گزانتین اکسیداز در سرم گروه lone af به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (در گروه بیمار با میانگین 53/7±40/13، میانه 95/10 و چارک اول و سوم 55/9 و 25/14 در برابر گروه کنترل با میانگین 40/6±70/9، میانه 90/8 و چارک اول و سوم 60/6 و 70/10، 002/0p<). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد در گروه مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت، شاخص سطح آنزیم گزانتین اکسیداز به مراتب بالاتر از گروه فاقد این آریتمی است. به نظر می رسد کنترل و مهار این آنزیم در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بی علت با هدف کاهش بروز تغییرات سلولی و نیز کاهش رخدادهای تکراری ریتم af و عوارض ناشی از آن می تواند مؤثر باشد.